Er is er één jarig!

Dat kun je wel zien, dat is hij!

68 Jaar geleden werd paps geboren en vandaag mag hij alweer zo veel kaarsjes uitblazen. Niet dat we een taart hebben met zo veel kaarsjes maar we zijn sowieso wel samen met het gezin vanavond. 

Het kabbelt lekker door, de bezinning van het gezin met de gehele situatie is merkbaar. De invloed van onze rust en acceptatie werpt zijn vruchten af. Dat maakt het soms wel eens lastig want als je een klote dag hebt dan werkt dat vooral door op zijn gemoedstoestand en krijg je het als een boemerang terug. Ik onderschat daarin zijn voelsprieten wel eens. Hij lijkt zo veel sensitiever geworden, iets wat ik niet ken van de man die hij ooit is geweest.

Toch merk ik achteruitgang, een vrij eenvoudige film kan hij moeilijker volgen, bepaalde objecten herkent ie niet meer, gesprekken die te snel gaan vind ie lastig, sommige onderwerpen is hij bovenmatig in geïnteresseerd (vooral hoe "het gevoel" tussen mister X en mij zit), en qua dagbesteding lijkt hij elke keer hetzelfde te doen (we weten beter). Maar zolang we hem in zijn waarde laten, steunen en sturen waar nodig, gaat het eigenlijk wel. 

Afgelopen week mochten we naar dokter Pijnenburg. De spanning was te snijden, paps was bokkig, koppig, dwars, explosief, niet heel gezellig. Het zou zo veel makkelijker zijn als hij gewoon zo erkennen dat het komt doordat ie gespannen is maar goed, dat is wishful thinking. 
Tijdens het gesprek werd er ook om de visie van mams en mij gevraagd en wat er toen gebeurde verraste me wel. Paps gaf aan dat het hem beter leek als hij even weg ging zodat we gewoon even konden praten. M'n mond viel figuurlijk open. Wat was dit fijn dat hij ons de ruimte daarin gaf. Zo konden we de arts vertellen wat ons is opgevallen en hoe het verder gaat. Een vruchtbare ochtend waarin we alle 3 wel een fijn gevoel over hadden. Over een half jaartje mogen we weer terug, ben benieuwd waar we dan staan. 

Het is een fijn gevoel dat alles eigenlijk wel lekker loopt, paps die okay in zijn vel zit, mams die er beter mee om weet te gaan, Mister X natuurlijk en m'n eigen zaak wat goed gaat. Niks te klagen hoewel, in de ideale wereld zou paps niet ziek zijn maar ja...