Even slikken en weer door

Afgelopen vrijdag had ik een heerlijk telefoongesprek met Maaike (dank je wel Mart voor de schop onder m'n kont). Een gesprek waarin best wel een hoop duidelijk is geworden over het gedrag van mijn vader. Een berg informatie hoe hij het doet op de dagbesteding en vooral hoe lekker FTD typisch hij zich aan het gedragen is. Ergens wel een opluchting maar wel weer een kleine zorg erbij. 
Paps gedraagt zich euhm, ongeremd en op het moment als zijn ego gestreeld is (en dat is al vrij vlot) dan is ie zo trots als een aap met 7 (vul maar in, ik hou het beschaaft vandaag). Zijn gebrek aan fatsoen, empathie, is ook iets wat Maaike opvalt. Er zijn een aantal situaties geweest waarin best wat ongepast gedrag naar boven is gekomen. Iets waar vooral mijn moeder even van moest slikken. We dachten namelijk alleen dat dit thuis het geval was maar nee, paps doet het dus gewoon altijd. 
Puntje van aandacht want er zijn een aantal situaties waarin hij zonder begeleiding/sturing, zich gewoon in de wereld begeeft. Nu we deze bevestiging hebben is het verstandig om deze situaties onder een vergrootglas te leggen, te kijken of dit nog handig is om te doen of niet. 

Dus nu maar een mail gestuurd naar één van de organisaties waar hij zonder begeleiding "werkt" om daar het ziektebeeld te bespreken en dan in overleg te gaan of het wel verstandig is dat hij daar blijft komen. 
Daarnaast is paps ook nog eens wekelijks in de supermarkt om de wekelijkse boodschappen te doen. Ook een puntje wat we na moeten gaan of dat nog verstandig is. 

We slikken, handelen en gaan weer door.

Het is bijzonder te merken hoe "hard" het gaat, vooral nu op gedragsniveau. Qua taal is ie momenteel stabiel hoewel zijn schrijfvaardigheid ook achteruit aan het gaan is. Saai is het in ieder geval niet.

Op naar het gesprek bij de notaris, het levenstestament. Duimen maar dat ie daar niet "raar" gaat doen, anders kunnen we dat stukje vrolijk op onze buik schrijven.