Grens bereikt

Overbelast, dat was gisteren het "oordeel" van therapeut P. Joh, geen verrassing maar toch best wel klote. 

Als ik er allemaal zo op terug kijk is het ook niet zo gek, de afgelopen jaren zijn een complete achtbaan geweest. Een trein die reed en ik kon 2 dingen doen, of erop gaan staan of het gevecht ermee aangaan. 
Knokken heb ik geprobeerd, vechten tegen een ziekte die je niet kan veranderen. Rouw om die bekende onbekende die ooit een persoon was die je van haver tot gort kende. Na deze rouw periode de vechtlust om alles zo goed mogelijk voor onze ouders te regelen, met de neus tegen de niet communicerende bureaucratie van de zorg lopen, teleurstellingen, woede, wanhoop, een schreeuw om hulp. Een moeder die aan een zijde draadje hangt en op omvallen staat, een vader die geen klap snapt van de wereld maar dat wel denkt te denken. X leren kennen, relatie opbouwen met iemand die over de grens woonde, files, corona, gesloten grenzen, verhuizen/samenwonen in een omgeving die ik niet kende. Een eigen onderneming starten, tijdelijk sluiten vanwege de maatregelen, weer opstarten, tig staafjes in m'n neus om te testen, zelf corona hebben, onderneming verhuizen, huis opknappen. En dan natuurlijk ook nog een aantal familieleden verloren.

Maar hetgeen wat me momenteel de das om doet is de alom negativiteit die in de wereld hangt, inflatie, energiekosten, armoede. Waarbij ik veelal energie krijg van m'n werk, merk ik ook de zwaarte bij m'n klanten, de zorgen die ze met zich meedragen, de onzekerheid, de angst. Normaal heb ik daar een filter voor en kan ik, op het moment als ik de deur dichttrek, alles achter me laten. Iets wat me nu niet lukt. De grens is bereikt. 

Zo opgesomd is het eigenlijk niet zo gek dat ik me zo voel, op, leeg, geen reserves. Ik moet meer aan mezelf gaan denken, iets waar ik heel slecht in ben. Maar het wordt tijd dat te gaan leren. Op naar positieve vibes en dingen waar ik energie van krijg zodat de reserves aangevuld kunnen worden en ik mezelf niet meer zo moe voel. 

Kleine side note, als het goed is gaat het buddy project van paps lukken. Home instead komt binnenkort langs om nog eens met hem te praten en vanuit daar zal er een koppeling plaatsvinden. Fijn voor m'n ouders, hopen dat daar ook weer een wat fijnere wind door het huis heen mag waaien.