Here we go (again)

Hij was jarig, die paps! Als idee hadden zusje en ik geopperd om een dagje te gaan varen in de Biesbosch. Een geweldig idee, 4 maanden geleden maar helaas liet het weer ons in de steek en moesten we de reservering verplaatsen. Toen een briljant plan, nu flink wat meer haken en ogen want met FTD, is het nooit saai ;-).
 8 september, een paar dagen voor zijn verjaardag was het zo ver. Bepakt en bezakt kwam de polder naar ons mooie Brabant om een heerlijk dagje op het water te vertoeven. De autorit was lastig, paps was onrustig omdat hij niet wist wat er komen ging. Uitleggen is gedaan maar ja, dat snapt ie niet. Eenmaal in Drimmelen aangekomen en het hele gezin bij elkaar was, kon het grote avontuur beginnen. Een heerlijke sloep, heel veel eten, prima zonnetje en goed gezelschap. Al vlot hadden we paps bij X (Sjoerd), onze kapitein van de dag, neergezet en hebben we met zijn alle genoten! 
Als afsluiter lekker gegeten met zijn alle en compleet tevreden (zonder broekpoeperij), weer terug naar huis. 
En pa? Die was tijdens het eten alweer vergeten wat we gedaan hadden en 4 dagen later toen hij Sjoerd aan de lijn had? Volgens paps had Sjoerd erbij moeten zijn en was mijn vriend daar. Interessant ;-) 

Onze "roze" wolk is deze week alweer bruut verstoord, de RM komt er weer aan,  23 september al :-O We moeten hem nog inschrijven in het nieuwe huis! Holy shit. En aangezien zusje en ik beide niet in het bezit zijn van alle benodigde papieren, de casemanager maandag op vakantie gaat en het arrogante wijf van een POH (praktijkondersteuner huisarts, psycholoog welke geen psycholoog is),vindt dat zij de leiding in handen moet hebben en daarmee zusje en mij compleet buitenspel zet . Laat ik het zo zeggen, een heel emotionele dag vol frustratie, verdriet, machteloosheid volgde. 
Ik kijk uit naar het evaluatiegesprek wat we willen hebben als alles achter de rug is, ik heb nog wel een dozijn appeltjes te schillen met bepaalde mensen. 

Dus tja, RM, alweer. Is het dossier zwaar genoeg? Is hij voor de maatschappij gevaarlijk genoeg? Dat zijn vragen waar we heel rap antwoord op gaan krijgen. 
Voor nu, net vers na het herstel van de eerste RM aanvraag, maken we onszelf op voor de tweede. Kijken of het nu wel lukt om paps op een veilige plek te kunnen laten wonen.