Het nieuwe jaar

04-01-2021

Het is tijd voor een update. Hoe gaat het hier in de polder. 

Als eerste, voor iedereen de beste wensen! Dat jullie allemaal maar gelukkig en vooral gezond mogen blijven!

De harde lockdown heeft mij ook geraakt, amper een paar maanden draaiende als ZZP-er en nu dicht. Het is fijn om door de klanten gemist te worden, tijd om de kerstzooi op te ruimen en natuurlijk tijd met mister X door te brengen (wat is het huis leeg zonder hem!). 

Vorige keer schreef ik over mijn goede vriend C die bij ons was voor een potje vriendelijk oorlogje voeren. Paps had toen beduidend een betere dag dan afgelopen week. C was wegens een vervelende situatie bij ons thuis, wat voor nu met een sisser is afgelopen. Toch vond C het wel interessant te zien hoe erg paps kan veranderen, van de goede dag in november naar een rottige dag afgelopen week. Paps was warrig, had de zaken wat minder op een rijtje, kon moeilijker op woorden komen en vroeg als dreinende kleuter om aandacht. Niet dat het onderwerp het interesseerde, nee, het moest om hem draaien. 
Daarmee onderstreep ik denk ik wel hoe het nu gaat, bovenstaand stuk is wel behoorlijk van toepassing. Zijn wil moet in zijn wereld de wet zijn, doodvermoeiend soms, zeker voor mams die er natuurlijk dag in en dag uit mee moet leven. Op dit soort dagen zuigt zijn eis tot aandacht vragen energie, ik neem m'n pet af voor haar hoe ze ermee omgaat. 
Voor de buitenwereld misschien wat zeurderig maar stel je eens voor dat je iemand om je heen hebt die tig keer per dag om aandacht vraagt en als je dat niet geeft, buitensporig boos wordt.

Namen beginnen een ding te worden, een familievriend werd m'n zwager, ook m'n zusje en mij begint hij door de war te gooien. Bizar om te zien hoe de FTD langzaam zijn hoofd overneemt, we zijn pas een jaar onderweg en het lijkt zo hard te gaan. 

Paps heeft afgelopen woensdag mister X weten te charteren om een rondje te rijden, hij moet namelijk in april de rijtest bij het CBR ondergaan. X is buitengewoon vaardig in de auto dus paps vond het een prima plan om X mee uit rijden te nemen. Wat een doelbewuste rit vol met onverwachte situaties zou moeten zijn, werd een tour in de omgeving zodat X kon zien waar paps allemaal heeft gefietst. Paps vergeet soms alleen wel eens dat de routes die hij fiets, niet geschikt zijn voor de auto wat als resultaat had dat ie 2 km heeft spookgereden. Het angstige vind ik, maar dat ben ik, dat ie ook niet doorhad dat het seinen wat tegenliggers deden, voor hem was bedoeld... Mister X had kunnen grijpen maar liet hem gewoon gaan omdat de situatie veilig was om paps de kans te geven zichzelf te herstellen maar dat gebeurde dus niet. 
Paps zijn reactie: "Op de fiets rij ik altijd zo". Goed, in april weten we meer.

Het zijn soms bergen, soms hobbels en dan weer een slalom die we doormaken met paps. Wat kan wel, wat kan niet, is het handig om nu grenzen te stellen of is het beter om het gewoon even te laten gaan. De wisseling tussen volwassen man naar kleuter en weer terug is elke keer weer wegen wat handig is maar, we (en dan vooral mams) worden er steeds beter in. 

Ruim een jaar leven met FTD,  samen leven met iemand die ooit was maar niet meer is. 

© 2024 Laura. Alle rechten voorbehouden.
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin