Internationaal geheim superspion

Mister X en ik hadden onze ouders uitgenodigd voor een heerlijke barbecue om de terugkomst van onze vakantie te vieren. Gewoon even een fijn samenzijn met onze dierbare omdat we die toch wel al een tijdje niet hadden gezien. We hadden uit Frankrijk heerlijk vlees en fantastische kazen meegenomen (hallo extra vakantiekilo's) omdat te delen met onze ouders. Een dag/avond voor in de boeken want wat was het fijn. 

Maar toch ga ik deze blog niet schrijven om te praten over het Franse vlees of de verrukkelijke kazen of over mijn ontzettend lieve schoonouders of mijn bijzondere moeder. Nee, paps had weer iets wat gewoon beschreven moest worden. 

Paps heeft geheugenverlies, logisch want dat is iets wat hoort bij het ziektebeeld maar het is vooral de manier hoe hij er zelf mee omgaat en dingen aan elkaar verbindt wat het vaak heel interessant maakt. 
Gisteren kwam het onderwerp wat Nederland allemaal in zijn greep houdt, op tafel, de gasprijzen! Nu snapt paps dat allemaal niet meer zo dus ik probeerde een kleine "Jip en Janneke" uitleg te geven wat er in de wereld aan de hand is waardoor de prijzen zo stijgen. Dus Rusland boos op Oekraïne, wil een stukje land terug hebben omdat Rusland vindt dat het van hun is. Vrij basaal maar ik dacht dat het goed genoeg was. Maar toen kwam paps, vaak refereert hij aan zijn werk, in alles. Een tijd terug vertelde hij dat hij via het bedrijf deels zeggenschap had over de vluchtelingen die vroeger hier asiel aan mochten vragen (hij werkte voor een grote aannemer, huh?) maar gisteren spande de kroon. 
Hij zei dat hij in de jaren '90 gesprekken met mensen in Rusland had gevoerd over zaken die er toen speelde met Oekraïne, dat er ook sprake was van Frankrijk, Duitsland en Nederland. Dus ik vroeg hem of hij een soort van internationaal superspion was waarop hij bescheiden knikte. Om te zorgen dat de vraag echt doorkwam checkte ik of hij een soort van James Bond was, meneer 007 waarop hij ook dat weer beaamde. 
Ik had een goede dag dus ging mee in zijn waarheid, nam zijn woorden serieus, stelde vragen, luisterde naar zijn antwoorden. Een heel spannend gesprek met zijn waarheid, een kijkje in zijn hoofd hoe zijn hersenen via kleine beetjes waarheid, alles aan elkaar knoopt en hij ons meeneemt in hoe hij de wereld ziet. 

Ik ben dankbaar dat we ook dit soort dingen mogen delen, of het nou echt is of niet, het zijn dit soort gesprekken waar ik na jaren nog steeds, met een glimlach, aan terug hoop te denken.