It's the most wonderful time of the year
De kerstblog! Hebben we de drukke dagen overleefd?
3 dagen zouden we in de polder zijn met een enorm druk programma voor de boeg, bol staand van allemaal leuke dingen en paps? Die zouden we meenemen ;-)
Kerstavond
Vroeger, voor Covid, voor FTD, gingen we geregeld naar de kerk om de kerstmis bij te wonen. Wat zou het leuk zijn om dat nog 1 keer te kunnen doen.
Maar eerst, om de tijd te doden, 2 potjes Keezen, waarbij we zijn "vals spelen" maar door de vingers hebben gezien. Het verschil tussen de "Boer" en de "Joker" is een ding dus we hebben hem maar even een geheugensteuntje gegeven.
Het dingen samen doen is voor paps zo enorm belangrijk, iemand die het voortouw neemt en hem de hele dag bezig houdt. Een dagtaak, iets wat het juist voor mijn moeder zo zwaar maakt. En, hoewel hem laten winnen misschien wel zo aardig is, helaas voor hem, ik heb het bord met hem aangeveegd.
2100, tijd om te vertrekken. Samen met mister X, paps en ik wandelde we in de storm naar de kerk waar ik ooit gedoopt ben en waar mijn ouders getrouwd zijn. Natuurlijk gemopper van paps want waarom konden we niet met de auto? "Simpel paps, omdat er geen parkeerplaatsen zijn". Niet het juiste antwoord maar hij deed het er maar mee. Ook het wachten vond ie maar stom, soms ging de deur open wat voor hem het startsein was naar binnen te mogen. Helaas, we moesten nog even wachten. Het woordje nee is nog steeds niet favoriet.
Om 21:45 was het zo ver, we mochten naar binnen voor de viering van het jaar. De geur van kerk, de saamhorigheid, het koor, de houten bankjes (die tegenwoordig kussens hebben), het gebrek aan de kerkboekjes (hallo digitale schermen), kerst kon beginnen.
Paps had het enorm naar zijn zin, uit volle borst meezingen (de schermen had ie zo gevonden), het netjes opstaan als dat moest, de collecte, alles ging van een leien dakje tot we werden opgeroepen voor te communie te gaan. De hand vormen werden overboord gegooid en een high five voor de misdienaar volgde. Wat nou - Het lichaam van Christus, Amen-.
Oeps maar gelukkig werd het allemaal goed opgepakt en deed de meneer in kwestie leuk mee. Paps had het naar zijn zin en daardoor wij ook. De terugweg verliep prima hoewel hij geen idee meer had dat we in de kerk waren geweest. Ook zijn korte termijn geheugen begint flink achteruit te gaan. Maar die glimlach? Die was alles waard. Rond middernacht is ie ingestort en moe, maar voldaan, zo zijn bed ingerold. Slaap lekker paps
Eerste kerstdag
"Fris en fruitig" stonden X en ik al vrij vlot naast ons luchtbed voor het ontbijt, vol verbazing dat paps nog niet wakker was. Een rustige ochtend volgde, als stilte voor de storm waarvan we wisten dat ie ging komen. We hadden namelijk kaarten voor het top2000 café in Hilversum, lichtjes, muziek en gezelligheid. 12:00 sloot goede vriend N aan om ons te vergezellen voor een muzikale trip down memory lane. Iets waar we, 4 jaar geleden al met zijn tweetjes waren geweest. Zou hij het nog weten? Nope, maar in plaats daarvan een teleurstelling te voelen, heb ik vooral enorm genoten van zijn genot. We hebben "handje klap" gedaan, hij heeft filmpjes van het café aan de barman laten zien, hij heeft geprobeerd te dansen (helaas paps, de muziek was voor heel erg traag) maar vooral, die lach op zijn gezicht was met geen pen te beschrijven.
Tijd om naar huis te gaan en onszelf klaar te maken voor het kerstdiner waarbij N, mams, X, paps, zwager en zusje een hele mooie avond zouden hebben. En deze keer (inside grapje voor de trouwe lezer) de triffle is deze keer blijven staan. Tot in de vroege uurtjes hebben we genoten om halverwege de nacht allemaal tevreden te gaan slapen.
Tweede kerstdag
X zou zijn befaamde ontbijtje regelen en hoewel we het ongeveer 239489827352 keer tegen paps hadden gezegd dat het ontbijt geregeld zou worden, had ie toch ontbeten. Jammer joh, des de meer voor ons.
Het was tijd om terug te gaan naar Brabant, naar huis om naar mijn schoonouders te gaan. Een bomvol programma was afgewerkt, een moeder die genoeg alleen tijd heeft gehad, een vader die zo veel toffe dingen heeft mogen doen en ik? Kerst zal nooit meer het zelfde zijn maar zoals het dit jaar was, was het fantastisch. En als je je bedenkt hoe het voor paps was? De herinneringen zullen verdwijnen in het grote niets maar hoe tof is het, dat je alle leuke dingen weer voor het eerst al nieuw mag beleven. Geluksvogel, die pa.
Fijne feestdagen