Kennismaking met Maaike

Geen van 3 hadden enig idee wat ons te wachten stond toen om 14:45 de bel ging. De hond van mijn ouders begon te blaffen, paps trok hem aan zijn staart waardoor ik hem een sneer gaf en paps boos werd. Het blijft een ding, paps en hun hond. Een niet zo gezellige start waar Maaike denk ik niet zo veel van heeft gemerkt. 

Hij nam Maaike mee de tuin in, het pareltje waar mams haar ziel en zaligheid in stopt en niet zonder resultaat, het is een prachtige tuin. Paps was ermee aan het pochen, alsof hij ook maar iets doet daarin maar goed, een blik tussen mams en mij was genoeg om te denken "laat maar gaan". Zijn ego groeide, zijn enthousiasme ook en de verhalen volgde. 

Maaike, paps en mams gingen naar binnen en ik besloot nog even rustig m'n sigaretje op te roken (en af te koelen na de aanvaring) om me vervolgens aan te sluiten bij het gesprek. Tenminste, betoog wat mijn vader aan het houden was, zijn vrijwilligerswerk, zijn pre-pensioen carrière, opleidingen en ga zo maar door. Een redelijke one man show, hallo FTD. Complimenten voor Maaike dat ze het geduld had dit relaas allemaal aan te horen. 

Toen was het de beurt aan mams om te vertellen wat ze had gedaan, kon ze kort en krachtig over zijn, middelbare school, paar jaar werken en toen huisvrouw, zoals dat ging toen de tijd. 

Daarna was het mijn beurt, ik vertelde over mijn vak maar "greep" pa in, of beter gezegd, hij zette me enorm voor het blok. Of ik even eerlijk wilde zijn, ik ben namelijk een afgekeurde autist. Bedankt paps, dat je dat even zo naar buiten bracht. Ik probeerde het nog redelijk te redden (want, hallo ondernemingsplan, werk wat ik wel heb gedaan etc) maar nee, het negatieve droop er vanaf. 
Natuurlijk gunt hij mij al het geld van de wereld, al het geluk van de wereld maar hij moest wel bepaalde zaken uitlichten waar ik, nu een dag later, nog steeds naar over ben. Want hij "eist" van mij eerlijkheid en openheid maar hij is vergeten? dat een verhaal meerdere kanten heeft. Blijkbaar wel.
Maaike pikte dit op en probeerde er nog een positieve draai aan te geven maar tevergeefs, het leed was al geschied. 

Gelukkig draaide de sfeer daarna toen het ging over het "vrijwilligerswerk" (aka dagbesteding) waar Maaike eigenlijk voor kwam, een wandelclubje waar ze nog iemand voor zocht. Paps werd weer enthousiast en ging weer door met het vertellen van allemaal gebieden waar hij al was geweest. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken toch? 
Helaas helaas, zijn enthousiasme bleef aanhouden tot hij realiseerde dat dit geld zou gaan kosten, de kosten van een ov-kaart, de ritjes naar de gebieden waar ze zouden gaan lopen. Hij wilde reiskostenvergoeding want hij zou per slot van rekening toch vrijwilliger zijn en daar horen dat soort zaken bij in zijn beleving. Issue, mijn krenterige vader waar Dagobert Duck nog een voorbeeld aan kan nemen. 
We gaan het zien allemaal, in ieder geval gaat ie volgende week mee als "vrijwilliger" met de wandelclub en dan zien we vanuit daar wel verder. 

Wordt vervolgd...