Machteloos

Boos, machteloos, gefrustreerd. Dat is zo ongeveer mijn gemoedstoestand vandaag en de afgelopen tijd. Het van het kastje naar de muur gestuurd worden. Ik word er moe van
Als ik terugkijk op de afgelopen 2 jaar, dan kan ik niet anders zeggen dat ik enigszins teleurgesteld ben in hoe de gang van zaken gaat. Ons gezin heeft hulp nodig, dat staat buiten kijf alleen komt die hulp niet. Natuurlijk hebben we casemanager Maaike gehad en nu Esther maar om nu te zeggen dat daar veel oplossingen uitgekomen zijn? Dat absoluut niet. We zijn qua hulp nog geen klap verder.
Nu ben ik me er wel van bewust dat mijn vader absoluut een koppige draak kan zijn maar verdorie, daar zijn het toch professionals voor. Deze mensen hebben ervoor geleerd om met mensen om te gaan die dementerend zijn en dat paps een bijzondere is met zijn FTD-semantische versie, zou daarin geen klap uitmaken. Ik vind serieus dat als iemand geen ervaring heeft met een bepaald ziektebeeld, deze dat gewoon aan moet geven zodat we verder kunnen zoeken naar een oplossing van onze situatie ipv zoals nu, aanmodderen en telkens een stapje verder afglijden. Ondertussen is namelijk het lijden van mijn moeder groter geworden, paps glijdt verder af. 

Vandaag kreeg ik een bericht van 1 van de 2 plekken waar hij "vrijwilligerswerk" doet, het gaat niet zo heel goed daar en we worden uitgenodigd om op gesprek te komen. De casemanager Esther ingelicht en zij kwam met een alternatief om te kijken of hij daarheen kan gaan. Het rotte is alleen dat het vrijwel onmogelijk is op paps te sturen (lees, dat gaat een pot herrie opleveren wat natuurlijk de sfeer in huis niet beter maakt). 

Mocht iemand nog ideeën hebben over het aansturen, begeleiden en begrenzen van serieus het meest koppige, argwanende, explosieve mens op deze aardbol, dan hou ik me aanbevolen want als de professionals het al niet weten, hoe moeten wij het dan weten.