Meet the parents

Ja, dat ouders ontmoeten, altijd wel een dingetje, zeker als je iemand ongelooflijk leuk en te gek vindt. Gisteren was 't zo ver, mijn mister X (laten we hem voortaan zo noemen), is in mijn ouderlijk huis geweest en heeft mijn ouders ontmoet! Mijlpaal, al zeg ik het zelf, een serieuze zelfs. 

Maar goed, dit is natuurlijk geen "zwijmel" blog, Lau in de 7e hemel etc. Nee het is en blijft een blog over paps dus waarom is dit nu zo belangrijk om te vertellen. 

Toen mijn paps lucht kreeg van mister X merkte ik een verandering. Waarbij hij normaal snel overging tot de orde van de dag (ja hoor, ze vindt weer iemand leuk), is het de afgelopen periode anders. Hij is oprecht geïnteresseerd, zweeft mee op m'n wolk, vindt zijn werk boeiend, vraagt me geregeld hoe het nou zit tussen X en mij en vooral of X ook hetzelfde voelt als dat ik voel (gelukkig wel, wel de mannelijke versie, niet de hysterische Lau versie). 
Vorige week, toen paps en ik even een klein onderonsje hadden in de keuken, fluisterde hij me toe dat ie hoopt dat dit de juiste is. Nog nooit heeft ie zoiets gezegd. Zo'n klein zinnetje met zo veel waarde, het was zo ongelooflijk fijn om te horen, ook omdat ik hetzelfde hoop als dat hij doet. 

En dan gisteren, het moment dat we met zijn vieren aan de keukentafel zaten, mams en ik stil en paps in gesprek met X over zijn werk (beide uit de bouw vandaan). X zijn Brabantse tongval was geen probleem, iets waar ik me in het begin nog best zorgen over aan 't maken was. Het was weer een mooi moment.

Al met al, we zitten in rustig vaarwater wat betreft de FTD, de sfeer in huis is goed, paps voelt zich goed, de zorgen van mams liggen wat meer op de achtergrond en ik, ik vlieg met mijn hoofd in het wolkendek.