Nog 3 dagen

Het is best absurd, te merken wat een paar chemische reacties met je lichaam en je geest kunnen doen. Leuk, dat gevoel van kriebels hebben maar erg helder zie ik de wereld niet. 

De afgelopen dagen waren dusdanig gevuld dat ik ook weinig bij mijn ouders ben geweest. Maandag even omdat ze 's avonds op de honden zouden passen maar we hebben weinig tijd samen doorgebracht. Dus leuke of verdrietige anekdotes blijven voor dit stukje uit. 

Wel werd ik vanochtend wakker met het ietwat zenuwachtige gevoel dat het bijna 21 februari is, de dag van de uitslag. Nieuwsgierig, benieuwd, afwachtend, beetje een onheilspellend gevoel. Ik weet nog niet zo goed wat ik er van moet of wil vinden. 

Nog een paar dagen, dan hebben we het antwoord op de vraag, wat is er nou met paps aan de hand. 

Kort maar krachtig deze morgen, het vragende gevoel begint te komen (gelukkig, die roze bril heeft me niet helemaal overgenomen). We gaan het zien, nog 3 dagen en dan weten we het.