Rm, poging 2

Hij is toegezegd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

Zo, dat scheelt voor vele een berg lezen. Tijd om jullie mee te nemen in hoe de dag is verlopen en hoe nu verder. 

Het eerste ingrediënt, een borrelavond van te voren, even doen alsof er niks aan de hand was en te genieten van een avondje met paps, mams, X en ik. Spelletje spelen, die ouwe finaal ingemaakt (sorry, ziek of niet, in spelletjes wordt er geen rekening gehouden met...), paps rond 2300 naar bed, wij euh, flink later ;-) Weinig spanning, waarom zou de RM nu wel toegewezen worden?

De ochtend, eerst met paps en Laicka een stukje wezen wandelen, hij was zo trots dat ie de lijn mocht vasthouden. Zelfs het oversteken ging goed en waren er geen rare situaties dat ie zichzelf voor een auto wierp of andere bijzondere dingen. We hadden echt even een momentje samen, zo bijzonder. 

09:45, de POH (praktijkondersteuner huisarts) kwam aan, er werd gekeuveld en de onrust bij paps begon te stijgen. Wat kwam die vrouw doen, wie was ze etc. Gelukkig was zusje ook al aangekomen en konden we met wat onderhoud in slechte gewoonte, zijn loop doorbreken (is roken toch nog ergens goed voor). 

10:15, de advocaat kwam binnen, nog meer onrust

10:20, rechter met 2 griffiers, een totaliteit van 10 mensen, wat een drukte, paps was van de leg. 
X en mams gingen weg, stukje lopen met Laicka en de zitting kon beginnen. Gelukkig dezelfde, deze keer minder onaardige, rechter. Binnen 10 minuten zo klaar als een klontje. We hadden genoeg gedaan om de dagbesteding uit te breiden, het verzoek van de rechter de vorige keer. 10:40, toewijzing. 
En paps? Die snapte er geen bal van. 

Opluchting? Ergens wel. 
Verdriet? Innerlijke kind is verschrikkelijk aan het schreeuwen. 
Verdooft? Enorm. 

Het is tijd voor de volgende fase, de maximale 4 weken tot de uithuisplaatsing.