Schone schijn

"Lau, gaat het wel een beetje me je", stond laatst in mijn messenger van Facebook. Shit, ik doe zo mijn best om niet te veel te laten merken maar blijkbaar begint het toch op te vallen. 
Normaal gesproken staan er inderdaad bijna dagelijks foto's op van vrolijke loslopende herdertjes, foto's van mijn geliefde polder en het verlangen tot een mega strenge winter. Nu niet, ik heb momenteel niet de puf om overdag lang te wandelen met ze. Ik moet namelijk best wel opletten en ik heb nu niet de energie om dat allemaal goed te regelen. Dus wandel ik 's avonds, onder de sterrenhemel zodat ze gewoon lekker hun ding kunnen doen zonder dat ik mega veel op hoef te letten. Te kort komen ze gelukkig niet. 

Het liefste zou ik het van de daken afschreeuwen omdat ik weet dat zo'n bericht als dit alleen maar begrip op levert maar dat neemt niet weg dat het niet alleen mijn ding is. De situatie van mijn vader heeft niet alleen invloed op mij dus hou ik op dit vlak ook rekening met het gezin. 

Dus nu nog een uitdaging erbij, hoe zorg ik ervoor dat 1000+ mensen gaan geloven dat er niks aan de hand is, als bescherming richting het gezin. Moeilijk...