Slow Pilot Plays Jeff Buckley 15 november 2019

Ons eerste "na de diagnose" uitje. Een verlaat verjaardagscadeautje maar wel één waar paps ongelooflijk veel zin in had (en ik ook!)
Slow Pilot is een nieuw ontdekt bandje waar we beide wel heel vrolijk van worden, dusdanig dat ik ze zelfs op mijn verjaardag een miniconcert heb laten geven. Mega tof. 

De leadzanger, Pieter Peirsman speelt ook in de bekende Belgische triphop band Hooverphonic (gitarist en backing vocal). Zo leerde ik deze Vlaamse, niet onaantrekkelijke, nachtegaal kennen. Dat deze meneer ook zijn eigen band had, was meer dan fijn. 
We hebben hem al meerdere malen horen spelen, van Paradiso tot het Paard (Hooverphonic), van een slaapkamer tot een klein zaaltje in Abbenes (Slow Pilot). Nu was het tijd om Slow Pilot een compleet andere kant van zichzelf te laten horen. Ze gingen als Tribute band de planken op om Jeff Buckley en zijn album Grace te eren. Mooie reden om samen met paps naar België toe te rijden. 

De reis was een trip down memory lane, dwars door Zuid Holland, het oude werkgebied van mijn vader. De herinneringen kwamen naar boven alsof het gisteren was, hij heeft non stop verteld over wat ie allemaal daar heeft gedaan, bruggen, wegen, collega's die waren verongelukt, alles kwam aan bod. De geschiedenis herleefde, het was net alsof ik mijn vader van 15 jaar geleden terug had. Dubbel maar best wel fijn. Dat ie meer dan 10 keer heeft herhaalt dat ik zo goed kon rijden laten we voor het gemak maar eventjes achterwegen. 

Eenmaal aangekomen in Hoogstraten hebben we even een bak patat gehaald en keek hij zijn ogen uit. Herhaaldelijk zei hij dat ie het zo jammer vond dat we er niet overdag waren, hij had er zo graag rond willen lopen en zien hoe alles eruit zag, maar helaas, het was pikkedonker en wolken dus ook geen sterren. 

Het was tijd voor Slow Pilot, daarvoor moesten we nog zoek naar de locatie. Nooit gerealiseerd dat ik ooit in een Belgisch schoolgebouw terecht zou komen, maar voor alles was een eerste keer. Na een warm ontvangst mochten we plaatsnemen in een soort van aula met een podium waar de band zou optreden. 
Wat een geweldige voorstelling, heerlijke muziek en een ontspannen avond waarbij we werden meegezogen in het leven van zo'n briljant artiest. Goed gedaan Slow Pilot en Sofie! 

Behalve ontzettend goede muziek kijk ik altijd uit naar het moment dat Pieter eventjes naar ons toe komt, omdat ik weet dat mijn vader dan zo blij als een kind is en daar standaard op de terugweg altijd zo enorm verwonderd over is. Een muzikant als Pieter die hem, een gewone man uit de polder, hallo komt zeggen en vraagt hoe hij het heeft gehad. Tja paps, muzikanten zijn ook gewoon mensen ;-) 

Voldaan, betoverd en verwonderd sloten we de avond af en reden we weer terug naar de polder, veel zwijgend maar als er wat gezegd werd dan ging het over die (alweer) betoverende avond met Slow Pilot. 

Op naar het volgende uitje, het top2000 café!