Streep eronder

Het is een tikkeltje een achtbaan hier, maar alles gaat goed! De politie is ingelicht, de plaatselijke supermarkt is ingelicht, contact met de casemanager verloopt goed, er zijn lijntjes met de instellingen waar paps als "vrijwilliger" werkt, levenstestament is op orde. Op dat vlak kunnen we zeggen, streep eronder, voor nu is alles geregeld. 
Ben ik eigenlijk wel blij mee want de achtbaan refereert meer aan mijn eigen leven, het leven als ZZP-er. Dat is me even een partij wennen maar ik ben zeker niet ontevreden hoe het gaat. Neemt niet weg dat ik blij ben dat we de streep onder bovenstaande zaken hebben kunnen zetten, ik zou namelijk niet weten hoe ik dat er nu even bij zou moeten plannen. 

Maar dan nu, het volgende punt wat begint te sluimeren, het idee en het gevoel waar we stiekem met zusje, mams en ik aan gaan wennen om uiteindelijk dat op te gaan pakken. Het vinden van een woongroep waar, als het uiteindelijk thuis niet meer gaat, paps kan gaan wonen. Wat ik zeg, een gedachten waar we mee beginnen te spelen, de start wat een ontzettend grote keuze.

Ik ben heel erg benieuwd waar jullie, als mede-lotgenoten, allemaal tegenaan zijn gelopen, wat jullie weg tot deze grote beslissing is geweest. Het zou fijn zijn om jullie ervaringen te lezen om van te leren en ons te helpen in de reis naar de definitieve beslissing.