Update tijd

Alweer een flinke tijd geleden dat ik in de virtuele pen ben geklommen. Dat zegt wat, vooral over mijn eigen gemoedstoestand. Ik probeer alles zo klein en zo dichtbij mogelijk te houden met als consequentie dat er weinig oog is voor de rest van de wereld. Ik weet dat dit een fase is en dat het schuldgevoel wat ik heb, niet nodig is maar momenteel heb ik alle puf nodig om de zaken draaiende te houden. Ik ben zo moe. 

We waren in Leusden! Wat een fantastische plek is dat. Ik snap heel goed waarom deze plek "de plek" voor FTD-ers is. De dame waarmee we hebben gesproken was een kanjer! In tegenstelling tot wat we gewend waren, hoefde we vrouw niks uit te leggen. Beter gezegd, we hebben nog meer inzicht gekregen met betrekking tot alle dwangen welke paps heeft. Ook heeft ze uitgelegd hoe ze omgaan met dit soort gedragingen, directief, weinig woorden, kortdaad en daarna afleiden. Halleluja! 
Alle informatie namen we mee een terras op, want tja, lunchen moet ook natuurlijk ;-) Wat gingen we nou doen, was het huis van onze voorkeur nou eigenlijk echt de juiste plek voor hem of moesten we toch een andere beslissing maken. 
Nogmaals hebben we contact gehad met 2 bekende huizen en hebben we besloten toch te wisselen. Hoe lief en welwillend het eerste voorkeurshuis ook is, bij het andere huis zijn ze bezig tot het worden van een expertisecentrum en laat dit nou de doorslag geven. Paps mag t.z.t. terug naar zijn geboortedorp. Zoals mijn zusje zegt, de cirkel is rond. 

RM geleuter, het is weer zo ver. We gaan weer voor een RM aanvraag (precies de reden dat ik zo gesloopt ben, mijn innerlijke kind is enorm aan het protesteren). De eerste voorbereidingen zijn gedaan, de ouderenarts is langs geweest en zij staat (met enige twijfel) achter de aanvraag voor een RM. Tegen mijn moeder heeft zij deze twijfel uitgesproken, de praktijkondersteuner kwam met een veel rooskleuriger verhaal (sorry, de dame in kwestie zit echt enorm in mijn allergiezone). En de casemanager? Die heeft in de appgroep voor het laatst op 23 augustus gereageerd... Gebrek aan communicatie, dat is er helaas niet. We moeten zo overal achteraan zitten. 
Het is nu afwachten tot we bericht van de rechter krijgen en we voor de tweede keer een zitting mogen hebben. 

En hoe het met paps is, altijd wel handig om te delen. Het gaat niet goed, zijn spraak holt achteruit, zelfs gesprekken zijn steeds lastiger te voeren, zijn dwangen worden ook steeds groter. Zijn gedrag is steeds onbegrensder, dusdanig dat alle buddy's hem of niet meer mee naar buiten nemen, of alleen in een rustige omgeving zodat het niet gevaarlijk wordt. 
Waarbij er een aantal maanden geleden nog best een oppervlakkig dialoog in zat, is het tij gekeerd. Zijn kinderlijke blijheid lijkt ook weg te zakken, hij is niet gelukkig meer, gefrustreerd vanwege zijn handicap, ongelukkig door het niet meer kunnen communiceren of uiten. 

Komende zondag gaan we vanwege zijn verjaardag, 11 september, sloepje varen in de Biesbosch. Iets wat een paar maanden geleden nog een geweldig idee was, nu hebben we allemaal eigenlijk de vraag of hij dit nog wel kan? De details zal ik jullie besparen maar ik hoop dat het goed gaat zondag. 

Ik duik m'n cocon weer in. 
Duimen jullie dat die klote RM deze keer wel doorgaat? Ik weet me god niet wat we nog moeten als ie deze keer niet wordt toegewezen. Het zelfde geldt als ie wel wordt toegekend, hoe gaan we ons daar doorheen meppen...