Paps die heeft het naar zijn zin. Al het bezoek krijgt een rondleiding, er gaan flink wat hoeveelheden curry doorheen, hij is lief, behulpzaam, gaat "dansen", werkt behoorlijk mee met de zorg. Wat willen we nog meer.
Met enige zenuwen gingen we, de eerste keer bij paps op bezoek. Een drempel, die we met zijn drietjes over moesten. Zou hij kwaad worden?
De tranen voelde ik branden toen ik zijn kastje opendeed om de laatste spullen te verzamelen. Elk stuk wat ik pakte voelde definitief, zijn aanwezigheid in ons huis gleed weg, zo een koffer in.
Rouw om een levende heeft weer een nieuwe betekenis gekregen, rouw om het afscheid, rouw om het gemis. Maar er is ook boosheid, boosheid...
Laura, dochter van mijn ouders en "grote" zus van mijn jongere zusje.
17 September 2019
Mama:
Lichte vorm van dementie, weten nog niet welke vorm, moet nog verder onderzoek komen
13 November 2019
Ik:
Ik app je als ik thuis ben, kan ik nog even rustig naar huis rijden zonder mega emo in de auto te hoeven zitten
Toch een gemiste oproep van mama
Ik:
Wil je dat ik langskom of zal ik bellen?
Mama:
Bel maar
De diagnose, papa heeft Frontotemporale Dementie (FTD), de semantische versie