Alweer een flinke tijd geleden dat ik in de virtuele pen ben geklommen. Dat zegt wat, vooral over mijn eigen gemoedstoestand. Ik probeer alles zo klein en zo dichtbij mogelijk te houden met als consequentie dat er weinig oog is voor de rest van de wereld. Ik weet dat dit een fase is en dat het schuldgevoel wat ik...
Zoeken naar een pad, een weg die we moeten bewandelen om uiteindelijk de juiste kennis te krijgen. Iets wat ik had verwacht te krijgen van onze ondersteuning maar wat keer op keer tot niets uitkomt. Deksels op de neus, uren lange telefoontjes, zoeken, afgewezen worden en weer opnieuw.
Tussen de bedrijven door proberen alles in te zetten voor onze ouders. Met een afstand van 115 km is dat een mega uitdaging. In dit soort situaties baal ik stiekem wel dat ik naar het zuiden verhuisd, niet even snel tussendoor dingen op kunnen pakken, niet even snel een een bliksembezoekje, niet even snel überhaupt iets. Hoewel ik tot...